Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerinin 1. Dünya Savaşı sıralarında Arapça olarak yazdığı tefsirinin, kardeşi Abdülmecid Efendi tarafından yapılmış tercümesidir.
Fâtiha Sûresi ile Bakara Sûresi’nin ilk otuziki âyetinin nazım, lafız ve ibaresine ait i’caz (mu’cizelik) işaretlerini ve remizlerini beyan etmektedir. Kitabın başında, Kur’an-ı Kerim’in mâhiyetine dair hârika bir târif vardır.
Birçok ehl-i ilmin hârika diye tavsif ettiği bu eserin son kısmında da, ecnebi feylesofların Kur’an’ı tasdiklerine dair beyanatları konulmuştur.