On yedi yaşındaki Norah her şeyden korkmanın mantıksız olduğunu biliyordu ama zihni, dışarıdaki dünyanın çok tehlikeli olduğu konusunda ısrarcıydı. O da tek güvenli limanı olan evinde kalıyor, başkalarının yaşamlarını pencereden ve sosyal medya hesaplarından izliyordu. 
Ömrünü dört duvar arasında geçireceğini artık kabullenmişken yan eve kendi yaşlarında bir çocuk taşınmıştı: Norah’ya baktığında sorunları yerine komik, zeki ve cesur bir kız gören Luke. Norah aralarında bir şeyler filizlenmeye başladığını hissetse de Luke’un “normal” bir kızı hak ettiğini düşünüyordu. Göğe özgürce bakabilen, el ele tutuşmaktan korkmayan, bu kadar parçalanmamış birini…
Peki ya kendine Luke’un gözlerinden bakabilseydi?
“Şimdiye kadar okuduğum en güzel ve en cesur agorafobi hikâyesi!” —Holly Bourne
“Louise Gornall, kendi tecrübesini ilgi çekici ve aydınlatıcı bir kurguya dönüştürmeyi başarmış.” —Bulletin
“Gornall, Norah’nın şiirsel iç konuşmaları aracılığıyla son derece gerçek sorunlarla savaşan genç bir kadının zihnini bütün açıklığıyla görmemizi sağlıyor.” —Publishers Weekly
“Kişiyi zayıf düşüren zihinsel bir rahatsızlığı arka planına alan bu aşk hikâyesi mizahla, kendinden şüphe duymakla ve en sonunda kendini kabullenmekle yoğrulmuş dokunaklı bir roman.” —School Library Journal