1980’lerde din, iki anlamda “kamusallaştı”. “Kamusal alan”a girdi ve bu şekilde “kamusallık” kazandı. “Tolumun farklı kesimleri” -medya, sosyal bilimciler, meslekten siyasetçiler ve “genel olarak kamuoyu”- aniden dini nazari dikkate almaya başladı. Bu beklenmedik kamusal alaka; dinin kendisine ayrılan özel alanı terk ederek, ahlaki ve siyasi tartışmanın kamu meydanının ortasında kendisini bulmasından kaynaklandı. Bilhassa görünürde birbiriyle alakasız, ancak neredeyse eş zamanlı olarak ortaya çıkan dört gelişme; modern dünyada dinin yeri ve işlevini yeniden değerlendirmeyi gerektirecek küresel bir kamusallık kazanmasını sağladı. Bu dört gelişme; İran’daki İslam devrimi, Polonya’daki Dayanışma hareketinin yükselişi, Latin Amerika’daki Sandinist devriminde ve başka siyasi çatışmalarda Katolikliğin rolü ve Amerikan siyasetinde bir güç odağı olarak Protestan köktenciliğinin kamusal olarak yeniden ortaya çıkışıdır.