“Ey, sonbahar bu... Artık, bu kadargüzellik ve sıcaklıkverdikten sonra eylüldendaha ne beklenir?Malûmya, eylülhüzün ve matemayıdır. Suad’ahayatının bu dönemi;ömrünün, kadınlığınıneylülügibigeldi. Eylül!Birkaçgün hava ne kadargüzelolsa da bu kadarcıkgeçicigüzelliğe bile minnettarolunmasıgerekenbiraydır. İçine, birkaçgünboyuncakışınsaldırılarındandolayıbirparçaacıdüştüğüiçin o güzelhavaların, yazmevsimininartıkgeçmiş, sadecemaziolduğunuhissettirenbirkeder ve hasretayı…” Eser, ilkbahardabaşlar ve kışmevsiminde biter. Bu anlamdamevsimlerin, doğum ve ölümarasında;aşkınfilizlenmesi ve soluşuarasındabirilişkisivardır. Hissedilenöylebiraşktırki hem yasak hem de yüceltilenbiraşktır. Sadecebirbakışya da birgülümsemeninbüyükmutluluklarsağladığıbiraşktır. Mehmet Rauf, kusursuzruhçözümlemeleriyle bu aşkıokurahissettirmeyibaşarmıştır.