Şerhü’l-muğnî fî ilmi’n-nahv

Ebü’l-Mekârim Fahrüddîn Ahmed b. el-Hasen b. Yûsuf (ö. 746/1346) el-Muğnî fî ʿilmi’n-nahv üzerine Muhammed b. Abdürrahim el-Ömerî el-Meylânî tarafından yapılan şerhtir. Hala günümüzde okutulan ve öğrenciler arasında rağbet gören bir kitaptır. Arap gramerine dair kaleme alınmış üç temel eserin sonuncusudur. Bunların ilki olan Sîbeveyhi’nin el-Kitâb’ında nahiv ve sarf konuları zengin örneklerle geniş bir biçimde ancak karışık olarak incelenmiş, Zemahşerî de bu malzemeyi kısmen özetleyip düzene sokmak suretiyle el-Mufaṣṣal’ını meydana getirmiştir. İbnü’l-Hâcib ise el-Mufassal’dan yararlanarak nahve dair konuları daha öz ve yalın bir anlatımla el-Kâfiye’sinde, sarfa dair bilgileri de eş-Şâfiye’sinde toplamıştır. Dolayısıyla bu eserler birbirinin temel kaynağıdır. el-Muğnî fî ʿilmi’n-nahv kitabıda el-Kâfiye’deb özetlenmiştir.