"Muhterem Ağabeyciğim, göndermiş olduğun mektubunu aldım...
... Son arzumu soruyorsunuz. Var elbette, olmaz olur mu?
Önce bir bayrak istiyorum. Delikanlılığımda bisikletsiz, motosikletsiz, arabasız kaldım ama bayraksız kalmadım.
Bayrağın, bütün çareler tükenince gölgesine sığındım...
Canımdan aziz bildiğim, kutsal saydığım, canım bayrağımı istiyorum.
Bayrağımı son yolculuğuma giderken ne mi yapacağım?
Çocukluğumun saflığına döneceğim. Dünya gözü ile son bir defa göreceğim, beyazlığını öpeceğim. Kızıllığına yüzümü süreceğim...
Her bayram sokak sokak dolaşıp bayrağımı aradım. Yere yakın olanlarına yanaklarımı sürüp okşadım. Bağrıma basıp gözlerim yaşardı.... Boyumun ulaşmadığı yerlere selam verdim, seyre daldım. Hatır sordum, taa ciğerime sokmak istedim. Ne olur son nefesimde bayrakla can vereyim.
Hayatımda hiç bayraksız olmadım. Ne olur bunu bana çok görmeyin, yine bayrağım uğruna ipe gidiyorum. Bin kez dirilsem yine giderim. Ne olur, cenazem giderken al bayrağımı tabutuma sarın. Vasiyetimi lütfen kabul edin. Allah rızası için canım bayrağım için yüz binlerce vasiyet yazsam az."