Bir sûfî sözünde “Allâh’a ulaştıran yollar insanların nefesleri/nefisleri adedincedir” denilir. Şüphesiz yolların çokluğu, yola rehbersiz koyulmayı içermiyor. Çünkü rehbersiz yapılan yolculukların vuslatı ya imkânsızdır veya pek zordur. Usulsüzlüğün vusûlsüzlük olduğu çok bilindik bir söz olarak gelmekte kulaklarımıza. 

Muhammed el-Hânî, Behcetü’s Seniyye adlı eseri Nakşbendiyye tarikatinin adabını içeren en önemli eserlerden birisidir. Bu eser Hâlidiyye yolunun usul ve adabıyla hatm-i hâcegân, rabıta gibi bazı terimler, mürid ve mürşidin riayet etmesi gereken âdâb, Nakşbendiye tarikatında zikir ve evrâd almak, Nakşbendiye’de Allah’a vâsıl olmanın yolları ve tarîkatın temel prensipleri hakkında genel bilgiler verilmiştir. 

Ayrıca bu eserde Bahâeddin Nakşbend, İmâm-ı Rabbâni ve Hâlid el-Bağdâdî’nin hayat ve menkıbeleri yer almaktadır. Daha sade bir çeviriyle dilimize Sufiyye Âdabı olarak kazandırdığımız çalışmaya Hâlidiyye koluna ait silsilede geçen zevâtın terceme-i hâlleri de eklenmiştir. Müellif, eserinin mukaddimesinde, söz konusu eserini Hak yolcularını gayrete getirip şevklerini artırmak için yazdığını bildiriyor. Cenâb-ı Allah, Hak yolcularını yolculuklarında muvaffak kılsın. (Âmin)