“Uzun süredir gitmediğim ve çok özlediğim bir yer var... Kafam karmakarışık, orada beni nelerin beklediğini bilmiyorum. Denizimizi, siyah kumsalı, kayalıkları, killi sahili, dereyi, burnu, incir ağacını, duşu, Karaca Disko’yu Dede Çay Bahçesi’ni, belki Yalnız Ağaç’ı yeniden Görecektim. Ve belki de onu ...
Sonra aklıma neden olduğum felaket ve yaptığım korkunç şey geldi... Otuzlu yaşların yarısında yeniden kurulmak istenen bir hayatın tek sermayesi, Cambaztepe’deki yazlık evimiz, yıllar önceki küçük cennetim...“
“Cambaztepe’de çocuk olmanın, dost olmanın, aşık olmanın, mutlu hissetmenin yanında Türk, Kürt, Laz, Arnavut, Alevi, Sunni olmanın bir önemi yoktu ki...“