Kurbağa, sazlı gölün kıyısında oturmuş “vırak vırak!“ diye bağırıp duruyordu. Sesinin çok güzel olduğunu sanıyordu. Ayrıca her konuda kendini çok beğeniyordu.
En iyi o vıraklıyor, en uzun o sıçrıyor, en iyi o yüzüyordu. Hiç yerinde durmuyor, hep hareket ediyordu. Ama çok sevimli bir kurbağaydı. Onun için de çevredekiler ona pek kızamıyorlardı.
(Kitabın İçinden)