Tombiş bir sabah uyanıp da güneşin penceresinden içeri dolduğunu görünce mutlulukla başını salladı.
“Sanırım bugün
Benim şanslı günüm!“
diye şarkı söyledi. Tavana vuran güneş ışığına el salladı.
Sonra hemen yataktan kalkıp odanın içinde dans etti. Ellerini sıcak güneşe uzatarak:
“Ne kadar da sıcaksın, Bay Güneş!“ dedi. “Benim şanslı günümü aydınlatman ne de güzel oldu!“
Tombiş kuşlar gibi cıvıldayarak giyindi. Öyle mutluydu ki! Küçük mavi şapkasını başına geçirince çıngırağı mutluluktan çın çın öttü.
“Sen bile şarkılar söylüyorsun
Çın çın diye ey çıngırağım!“
(Kitabın İçinden)