Köklü ve büyük milletler, ’ağlayıp sızlamayı’yı pek beceremezler. Kendilerine acıma ve acındırmayı küçüklük sayarlar.Bu sebeptendir ki, ’ağlama-sızlama edebiyatları’ya gelişmemiştir ya da yok gibidir.
Bu konudaki ciddi meselelerden biri budur. Zaman zaman, bizler de Ermenilerin ’ağlama edebiyatı’nın zenginliğinden etkilenip, ’niye bu konu hakkında biz de onlar kadar neşriyat yapmadık’ tarzında kendi kendimizi lüzumsuz yere suçlarız. İşin doğrusu, istesek de bu konuda onlarla yarışamayız. Bizim, yalnız Ermeni mezalimi konusunda değil, yaşadığımız başka hangi felaketle alakalı öylesine geniş bir ’matem literatürü’müz var?!
Hatta o kadar ki, onlarca seneden beri, tam bir çığırtkanlıkla yürütülmekte olan Taşnak propagandası karşısında Türklerin ekseriya sergileye geldikleri suskunluk, zaman zaman iftira vs isnad edilen soykırım suçunun ’ikrarı’gibi görülmüştür.
Önsöz