Asr-ı Saadet ikliminde kelebekler misali çocuk olmak...
Mekke ve Medine sokaklarının rengârenk kelebekleriydi çocuklar. Bu iklimi soluyarak kanat çırparlardı gökyüzüne. Asr-ı Saadet’in gül kokulu ikliminde çocuk olmak… Bu iklimi soluyarak açardı goncalar. Çocuklar, Peygamber’in (s.a.v.) eline doğar ve elinde büyürlerdi. İlk lokmalarını Peygamber verir ve duasıyla büyütürdü. Peygamber, Medine sokaklarında koşturan çocuklarla çocuk olurdu, oyunlarında olurdu, hayatlarında olurdu…

Asr-ı Saadet çocuklarının başını O (s.a.v.) okşardı, ellerinden O tutardı. Bir öpücük kondururdu küçücük yanaklara. Tüm çocuklar birdi O’nun kalbinde. O, bir çocuğun elinden tutarak aslında yüreğine dokunurdu.
Biz bu kitapla Asr-ı Saadet’teki çocukların peşine düştük. Onlarla oynamaya, onlarla gülmeye, onlarla beklemeye çalıştık. Bildik ki onların oyun arkadaşları Peygamber’di. Onlar, Peygamber’le güldüler. Onlar, Peygamber’i bekledirler Medine yollarında. Biz de Medine’ye davet eder gibi Peygamber’i davet etsek hayatlarımıza. Peygamber’le gülsek… Biz de O’nun gibi çocukların yüreğine dokunabilsek… Tüm dünya çocukları Peygamber’le güler işte o zaman.
(Tanıtım Bülteninden)