Mecnun ki aşıklık makamlarını bir bir yaşıyordu. Pişiyordu yavaş yavaş...
Her geçen gün biraz daha değişiyordu.
Kurtuluyordu emanet bedenden. Ruhu eski zaman bilgeleri gibi uzaklaşıyordu arzulu cismaniyetten...
Ve Mecnun şimdilik Leyla faslıyla sınanıyordu.
Neylesin ki, Leyla hala onun dünyada vazgeçemediği tek varlıktı. Leyla birkaç yudum suydu içtiği. Leyla birkaç lokma azıktı yediği.
Fikrinde gene o, zikrinde gene o...
Hayalinde Leyla...
Düşünde Leyla...