Tzvetan Todorov, insan bilimleri ve edebiyat eleştirisinde birçok farklı eğilimin toplanma noktalarından birini temsil eder. Şklovski ve Tinyanov gibi Rus Biçimcilerinin, Roman Jakobson ve Prag Dilbilim Çevresinin, Roland Barthes ve Gerard Genette gibi yapısalcı ve postyapısalcı eleştirmenlerin yöntemleri, Todorov’un çalışmalarında bir senteze ulaşmaktadır.
Poetika, tek tek yapıtlarla ilgilenmekten çok, bu yapıtları “yazınsal“ kılan koşulları ve öğeleri araştırır. Todorov’un ve yapısalcı edebiyat araştırmalarının hedefi, “atomistik“ diye nitelenbilecek bir okuma tarzını eleştirmek ve aşmaktır. Hem metin, sözlü ya da yazılı -ve silik ya da belirgin- başka metinlerle birlikte çok-boyutlu bir anlam ağının içinde yer alır ve çeşitli eksenler üzerinde başka metinlerden ayrışır. Poetikanın asıl konusunu oluşturan “yazınsallığın“ elde edilmesi de okurun bu matrisi şu ya da bu şekilde zihninde canlandırabilmesine, başka bir deyişle bu farklılaşmaları kendi okuması içinde “işletebilmesine“ bağlıdır: Todorov’un Poetikaya Giriş’i, her iyi okurun kısmen bilinçli kısmen de bilinçsiz olarak gerçekleştirdiği bu işlemlerin bir ilk dökümünü sunmaktadır.