Kar bir yağar bir yağar bizim köye, hani yazları pınar kıyıcıklarında gülöbekler açar ya, onun gibi, top top, ak ak. Savrulur durur dam başlarıdan, ağaçsız yamaçlardan. Kara kayalar apak olur bir-iki gün içinde. Kerpiç evlerin damlarına yığılır kalır. Babalar analar karı kürelerler, damın kıyısına yığar yığar aşağıya atarlar. Biz çocuklar, kar yığınları yere atılırken altına gireriz, sonra una bulanmış gibi çıkarız. Bir güleriz ki birbirimize bakıp...
(Kitabın İçinden)