Necatigil’e göre o, “şiirin korkunç çocuğu“, “şiirimizin uç beyi“.
Toplumcu gerçekçi şiirle başladı, imgeci ve kapalı şiiriyle İkinci Yeni’nin öncüsü oldu. Asla aynı yerde durmadı, duramıyor. Aşktan nesnelere, otlardan böceklere, sokaklara sürekli yatak değiştiriyor...
Kendisine sorarsanız, “yazmak bir cehennemdir“ diyor. Ve altmış yıldır bu cehennemde sabah akşam, dağ bayır demeden dolaşıyor.
Modern şiirimizin iyileşemez ustası İlhan Berk’in Toplu Şiirlerinin ilk cildi Eşik’te şu kitapları yer alıyor: İstanbul (1947), Günaydın Yeryüzü (1952), Türkiye Şarkısı (1953), Köroğlu (1955), Galile Denizi (1958), Çivi Yazısı (1960), Otağ (1961), Mısırkalyoniğne (1962), Aşıkane (1968), Şenlikname (1972), Taşbaskısı (1975).