Çoğu zaman, “Ah yeniden genç olsam!“ desek de çocuklarımızın ergen olacağı endişesi, ergenlik belirtileri ile birlikte artmaya başlar. Ergenler bir yandan ailelerinin onları niçin anlayamadıklarını düşünürken, bir yandan da içinde bulundukları büyük ve hızlı değişime ayak uydurmaya çalışırlar. Bedeniniz hızla değişirken, sorumluluklarınız artar. Bazı şeyleri kendinizin yapabileceğinizi keşfedersiniz, ama çoğu kez hangi yolu izleyeceğiniz konusunda kararsızızdır. Aynı anda çok şeyi başarmak, özgür olmak, birey olmak, tek olmak isterken, bir yanınız arkadaşlarınız tarafından kabullenilmek, onaylanmak için uğraşır. Bir ergenle yaşamak da zordur. O zamana değin kontrol edebildiğiniz, ne yapacağını az çok bildiğiniz çocuğunuz gitmiş, yerine sevginizden şüphelenen, size düşman gibi davrandığını düşündüğünüz, arkadaşlarını size yeğleyen, sizi terk etmeye can attığını sandığınız başka bir varlık gelmiştir. O halde ailelerin çocukları daha ergenliğe girmeden neler olacağını, nasıl davranmaları gerektiğini, gençlerin de yaşayacakları değişimleri ve bu değişimleri aileleri ile nasıl paylaşıp kendilerini nasıl anlatacaklarını bilmeleri gerekir.