Mis gibi zeytin ağaçlarının kokusuyla, rengiyle, tozuyla toprağıyla bir yaz daha geçiriyordu Zeytin. Dedesinin köydeki evinde geçirdiği günler nasıl da şenlikli nasıl da eğlenceli oluyordu her yaz. O yaz da cümbür cemaat zeytin toplama işine girişmişlerdi. Her şey yolunda giderken Zeytin’in anlayamadığı bir şeyler olmaya başladı. Kime sorsa yanıt alamadı. Herkes biraz üzgün, biraz da öfkeliydi. Yoksa birileri bu güzelim zeytin ağaçlarına göz mü koymuştu?Ama neyse ki dedesi, köydeki amcaları ve teyzeleri her şeye rağmen umutlarını koruyup bütün yaraları sarmayı biliyordu. Zeytin ne şanslı bir çocuktu!