“İçim parçalanmıştı, gözyaşları içinde o güzel elleriyle yazdığı bütün hikâyesini okudum Aylin’in. Sabahın alaca karanlığında hâlâ ayaktaydım.  
Camı açtım Allah’ım Aylin’imi ve onun gibi tüm kadınları koru kolla, sevenlerine bağışla. Tüm sıkıntıda olan insanlara yardım et, bize doğru yolu göster diye dua ettim. Evet Aylin haklıydı. Bu hikâye herkese ders çıkaracak örneklerle doluydu. Fazla iyi niyetin, masum bir kadının hayatının mahvoluşunun hikâyesiydi. Aylin’e verdiğim sözü ivedilikle yerine getirmeliydim. İstanbul’da hemen bir yayınevi bulmalıydım, bu kitap basılmalıydı.”