Türkiye’de 1970’lerde başlayıp İran Devrimi ve Afgan Cihadı süreçlerinde yoğunlaşan İslami siyasi hareket metodu tartışmaları, genellikle Seyyid Kutub’un Yoldaki İşaretler’de söyledikleri etrafında yürütülmekteydi. İhvân-ı Müslimîn’den gelen itirazî cevaplar ile Kutub’un metodik “rabbânî hareket” teorisi üzerine özellikle Mısır ve Suriye’de yapılan düşünsel ve pratik eklemeler tartışma alanını zenginleştirdi.
Elinizdeki bu çalışmada Mehmet Ali Büyükkara, eski hararetini kaybetmiş olsa da Türkiye’de ve İslam âleminde tartışılmaya devam eden bu konu bağlamında rabbânî ve nebevî hareket metotlarını ve –Türkiye’de çok daha az bilinen– Hizbü’t-Tahrîr’in metodik hareket metodunu tahlil ederek aralarındaki farklılıkları ve benzerlikleri mukayeseli olarak ele almaktadır.