“…O sabah Taşlıyayla köyü, acı acı esen kışın habercisi rüzgârlarla uyandı. Hava siyah bulutlarla kaplanmıştı. Ayşe Nine kambur beli, kendini zar zor taşıyan yorgun bacaklarıyla yavaş yavaş kapısını araladı… Biraz dinlenmek için bahçe çitlerinin kenarına koyduğu ağaç kütüğüne oturmuştu. Çökkün gözleri, yerdeki karınca yuvasına dalıp gitmişken birden tahta bahçe kapısının aralandığını fark etti. Fersiz gözlerini merakla, çat kapı evine gelen davetsiz misafirine doğru çevirdi. Karşısında ince uzun boylu, 19-20 yaşlarında yağız bir delikanlı dikiliyordu. Gözleri eskisi gibi keskin değildi, çok iyi seçemiyordu. Oturduğu kütükten elindeki sopasına dayanıp yavaşça kalktı. Karşısında duran gence birkaç adım attı ve ona…”