Üniversite yıllarında hayâl edilen ancak bir türlü yazmaya fırsat bulunamayan,
on yıla yakın bir zamandır ise hazırlanan bu çalışma, Mesnevîhân
Es‘ad Dede’den Mesnevî ve Gülistân, Şeyhülislâm Mûsâ Kâzım Efendi’den
Varidât okuyan, Sühreverdî şeyhi Sa‘dî-i Şirâzî’ye, Nakşî şeyhi Atâ Efendi’ye,
Melâmî-Hamzavî şeyhi Osman Kemâlî Efendi’ye “şeyhim” ve Şâh-ı
Nakşbend Hazretlerine “Efendimiz” diyen, Hatifi İstehânî’nin tasavvufî
tevhidi, Yûnus’un bestelenmiş nutukları, Osmân Şems Efendi’nin “döne
döne” redifli tesdisi ve Neyzen Tevfik’in ney üfleyişi ile vecde gelip kendinden
geçen, Muhammed İkbâl’in mânâ bağındaki üzümlerini “seve seve,
hatta sarhoş ola ola yiyen” Akif ’in pek bilinmeyen bu mistiklik yönünü
ortaya koymak amacıyla hazırlanmıştır.
Çalışmanın “Giriş” kısmında Akif ’in tasavvufla irtibatına, tasavvufa
bakış açısına, kendisinin, dostlarının ve onun bu yönlerine temas etmiş
yazarların görüşlerine; “İlk Bölüm”ünde Akif ’in sevdiği, hayranı olduğu ve
etkisinde kaldığı yahut eserlerinde değindiği sûfî, şâir ve ediplere; “İkinci
Bölüm”ünde Akif ’in tekkelere, bazı tarikatlara ve vahdet-i vücûd düşüncesine
bakışı ve bağlantısına; “Üçüncü Bölüm”ünde ise Akif ’le tanışıp dost
olmuş, görme imkânı bulabilmiş yahut göremeyip seciyesinden ve eserlerinden
etkilenmiş tasavvuf ehli şahsiyetler ile tasavvufla bir şekilde irtibatı
bulunanların onunla ilgili hatıralarına ve görüşlerine yer verilmiştir