Târihinin parlak dönemlerinde, taklitten ve tekrardan kaçınan, bezemelerinde kalıp ve
şablon kullanmayan, eserlerinde sâde ve âhenkli bir üslûp benimseyen Türk nakkaşları, zevk
ve gönül zenginliği ile çizdikleri desenlerini, bezeyecekleri yere, kullanacakları malzemeye
uygun şekilde tasarlamışlar.
Ayrıca, bu hassâsiyet içinde işledikleri eserleri, sâdece seyretmekle yetinmeyip, günlük
hayatlarına taşıyarak sanatla içiçe yaşamışlar.
Dâimâ güzele müşteri olan Türkler için sanat, hayatın hem süsü, hem çeşnisi, hem de bizzat
kendisi olmuştur. Şüphesiz eserlerindeki desen zenginliğinin sırrı da, bu anlayışın
sanatlarındaki yansımalarıdır.