“Diyarbakır’ın Karaağaç Köyü Kuran Kursu’nda can veren altı çocuk;
tarikat şeyhleri tarafından kutsanmış ‘imansız’ bir piyasanın ve
bu kuralsız piyasada bozdurulmuş kör bir inancın kurbanlarıydı.
Karaağaçlı çocukları; anayasasında yazıldığı üzere demokratik, laik
ve sosyal bir hukuk devleti olması beklenen Türkiye Cumhuriyeti’nin
diğer kimsesizleri izledi: Konya Taşkent’te doğalgaz patlamasında
yiten on sekiz ve Adana Aladağ’da köze dönmüş on iki kız çocuğu,
Karaman’da tecavüze uğrayan on erkek çocuk, Kütahya’da bir kolunu
kıyma makinesinde bırakan on iki yaşındaki Nurettin ve Adıyaman’da
bir ortaokul pansiyonunda ırzına geçilen erkek çocuklar...”
12 Eylül’den itibaren uygulanmaya başlanıp AKP iktidarlarında
tamamlanan neo-liberal ekonomik politikalar sonucu Türkiye’de
yoksulluk ve yoksunluk, tarikat ve cemaatlerin istismar alanına
dönüştü.

İsmail Saymaz, tarikat ve cemaatlere terk edilen eğitim alanındaki
ihmalleri, kamu görevlilerinin dinî gruplara yol vermesini ve nihayet
yoksul aile çocuklarının dramını gözler önüne seriyor.
Kimsesizler Cumhuriyeti, tarikatların “endişelerini” gidermek için
kaçak eğitim kurumu açmanın ve bu kuruluşlarda çalışmanın suç
olmaktan çıkarılmasının sonuçlarına ışık tutuyor. Ölen, sakat kalan,
cinsel saldırılarla hayatları kararan bu çocukları kader kurbanı ilan
eden zihniyetin somut suç ortaklığını gösteriyor.