Nefis terbiyesi, Kur'an-ı Kerim'de ve Peygamber Efendimiz’in (sav) tatbikinde emrolunmuştur.  Nefis terbiyesi; insanı, kötü sıfatlardan arındırma, gideceği yere uygun hâle getirme, “Bana dön!” dendiğinde oraya götürülebilecek bir hâlde olması için çabalamaktır. “Nefsini tertemiz yapıp arındıran, felah bulmuş, kurtulmuştur. Onu kirletip örten kişi ise ziyana          uğramıştır.” (Şems 9-10) “Kim inanır, nefsini ıslah ederse, onlara hiç korku yoktur ve onlar mahzun da olmayacaklardır.” (En'am 48) “O gün her nefis iyilik ve kötülük olarak ne işlemişse önünde hazır bulur.” (Ali İmran 30) Allah; kötülüğü emreden ve isteyen nefse “nefs-i emmare” (Yusuf 53) adını verirken, kendi kusurlarını görüp pişman olan ve kendisini kınayarak tövbe eden nefse de “nefs-i levvame” (Kıyame 2) der. Allah'ın emirlerine uyup haramlardan kaçan ve salih amellerle iyiye yönelen nefse de “nefs-i mutmainne” (Fecr 27) adını verir. Her üçü de nefistir ve nefsi terbiye etmekle hatalarını gösterip iyiye yönlendirdiğiniz zaman nefis, Allah'ın kendisinden razı olduğu ve: “Cennetime gir!” (Fecr 27-30) hitabına mazhar olan nefs-i mutmainne hâline gelir.