Aşkımı hafife alıyordu güzeller güzeli. Aşkın kavurucu ateşinde yanmamıştı ki hiç. Görmüyordu çektiğim acıyı, belki de görüyordu da hoşuna gidiyordu aşkımla bir top gibi oynamak. Canı isterse eline alıyordu hevesle, aniden fırlatıyordu sonra havaya. Yerden yere vuruyordu bazen… Sunmuştum ona aşkımı bir kere, ellerine vermiştim kalbimi. Varsın istediği gibi oynasın, geri vermesin de…”

Aşk denizinde boğulmaktan korkanlar, zeytin ağaçlarına siper olanlar, yaşamın kıyısında kalanlar, evreni içinde taşıyanlar, aşkını teraziye koyanlar, şiirin rüzgârına kapılanlar, hayatın tozunu alanlar, süslü cümlelerin ardına saklananlar, unutmuş gibi yapanlar ve unutulanlar…
Okuru kendiyle ve hayatla yüzleşmeye davet eden bir kitap Kiralık Öyküler. Birbirinden farklı yirmi dört öyküden oluşan ve hayata dair ince gözlemler içeren bu kitabı okurken bazen hüzünlenecek bazen gülümseyecek, kendinizden çok şey bulacaksınız