Kitabı eline alıp gözünü kapadığında, zihnine gelen ilk görüntü pozitifse bu kitabı gönül rahatlığıyla alabilir; negatifse de hemen bırakabilirsin.

Gözlerimi kapıyor, kalbinin enerjisine odaklanıyorum. Ve başlıyorum senin için, sırf senin için şarkımı söylemeye: Sana bakıyorum, yüreğinde dolmayan o boşluğu görüyorum. Maskelerinin ardındaki acını hissediyor, kendini sabote edişini anlıyorum. "Ben kimim?" soruna cevap arayışını duyuyor; ve bu cevap için ruhuna kalbimi üflüyorum:

Sen benim içimde karanlık ve aydınlık yanım gibisin. Sen benim içimde karanlığıma ses verebilme dirayetimsin. Sen benim, kalbimle söylediğim şarkımda karanlığına şifa olma niyetimsin. Sen de bensin!

Terk edildim. Oysa ilahi bir aşktı benim için. Yanılmışım. Dünyamın altı üstüne geldi. "Tanrının Gizemli Yüzü" diye okuduğum bir hikâyeyle, ağır depresyon sebebiyle yattığım klinikte hayatım bir kez daha yeniden başladı. Hani bir kitap okudum hayatım değişti derler ya öylesinden benimkisi! Hani mucize olanlardan! Her şey, hayallerimin peşinden koşacak gücü içimde hissetmemle başladı. Sonrası mı? E isterseniz, anlatmayayım bir nefeste... Umarım çıkacağınız bu büyülü yolculuk, reddettiğiniz karanlığınızla karşılaşarak, aydınlıkla buluşmanıza bir araç olur.
-Eve Labelle-