Seni çok sevdiğimden galiba,
Yağmura olan bu tutkum…
Ne zaman yağmur yağsa,
Duramam pencerenin ardında,
Çıkarım dışarıya,
Açarım ellerimi semaya,
Yalvarırım Allah’a
Yârim yağmur olup dolsun diye avuçlarıma.
Dinmeyen özlemim belki o zaman kavuşur huzura…
İşte ne zaman yağmur yağsa,
Çıkarım dışarıya,
Beklerim özlemim dinene kadar..
Ve bir ses fısıldar sol yanıma;
‘‘Sevdiğim,
Özlemin
Dindiyse
Ben
Artık
Gideyim…’’
Saatlerce yağan yağmur,
Birden dinmeyen özlemim gibi diner…