Yalnızca dokunarak, tadarak, görerek, koklayarak değildir yaşananlar; yaşam daha fazlasıdır.
İnsanın soluyarak yaşadıklarının düşünsel ve duygusal imbiklerden geçtikten sonra bellekte bıraktığıdır yaşam; 
yaşıyormuş gibi göründüğümüzün özüdür kısacası. Ve daha da ötesi, yaşamı anlamaktadır, değer anlamdadır çünkü.
Yaşamı anlamak için onu anlatmak gerekir, sözle, biçimle, renkle, sesle... Yaşayanlar, onu anlatabilenlerdir;
içten sevincini, ilikleri kemiren sızısını, adaletsizliğe haykırışını, ikiyüzlülüğe başkaldırışını, 
dostluğun coşkusunu anlatabilenlerdir yaşayanlar.

Kutupların tundralarında, eski kıtanın savanalarında, ummânın sonsuzluğunda upuzun bir yolda acıyı tatlıyı, doğruyu yanlışı iliklerine kadar yaşayarak anlattıklarıdır Menderes Koyuncu'nun bu kitaptakiler.

Bir dostuyla paylaştığı gibi insanlıkla paylaşmıştır izlenimlerini, gözlemlerini, hissettiklerini, düşündükleri, Yalnızca anlatmak için değil, sızılara çare olsun, yanlışlara çözüm olsun, ıssızlığa bir ses, gürültüye sükût olsun diye de yazmıştır Koyuncu. İnsanlığın duyarlı bir parçası, ülkenin sorumlu bir yurttaşı, cehaletin, aydın bir ışığı olarak yaşamı anlatmıştır, yaşamı anlamak isteyenlere.