giderim
düşer yollara gecenin içinden gidişlerim
kaçak gülüşüme saklıyorum seni
ardımda ellerinin küsen sıcağı
pencerendeki mahzun bakışına dalıyorum yine
zımpara kâğıtları elinde
siliyorsun kalın çizgilerimi
laciverde kesiyor gece
öfke alıyor sabahım
yaralı gidişlerinden alıyorum sesini
kalkıyorum yerimden
incinmişsin
dünya böyle
en yakın gittiğin yerden dönersin
en yakın bildiğinden uzak
içine düştüğün kedere gülersin
bir elin kalbime gider
diğeri içinin sızısına
kalsın bu dört duvar arasındaki bakışım sana
elime tutuşturduğun sevimlilik kaç kişilik
düşüp parçalansın gördüğüm bu tükenmişlik
gitsem giderim
eline aldığın vicdanına sesim
dur desin
beyaz donlu bir adam geçirmiş urganı boynuna
karanlıkta farların aydınlattığı zamana
sen kendine yanarsın o içine aldığı evlat acısına
en usturuplu küfürdür söylediği meydana
(Tanıtım Bülteninden)