Gelenekle moderni sentezleme arayışındaki bu şiirler, zoru kolay ve rahat söylemenin peşine düşmüş görünüyor.
Şairden ziyade şiiri vurgulayan Özkan, Ezra Pound’un “Gerçek
görkemli şiirin yazılması önem taşır; onu kimin yazdığı değil.“ sözünü rehber edinerek ağırbaşlı, mütevazı ve tefekkürî şiirlerle çıkmış karşımıza. Ancak yeri geldiğinde sözünü sakınmıyor, hiciv ve ironiyi de rahatlıkla kullanabiliyor. Dozu iyi ayarlanmış bir imgeselliğin hakim olduğu metinler, bizi imge selinde boğmuyor. Yani takibi mümkün ve “anahtarı içeride unutulmamış“ şiirler bunlar. “Şair personasını bize dayatmaya çalışmıyor. Cahit Zarifoğlu’nun deyişiyle “ılık kafiye“nin kullanıldığı, kafiye için metin ve anlamın feda edilmediği, çoğunluğu serbest bu şiirler arasında kafiyeli, divan çağrışımlışiirler de var.
Daimi bir şiir okuyucusuna farklı, dinamik ve yeni diliyle bir
açılım sunarken, şiire yeni başlayan yahut modern şiirle başı hoşolmayanlar için de iyi bir başlangıç metni olmaya aday Eski(i)zler.