yenil! çünkü en güzel zaferi ölçüsüz devrimin bir gayzer düşlemek bu portrenin yasına büktüğün her acının "ses çıkarmıyor artık" bileği yasaklanıyor sokaklar sessiz bir çağlayanla bir adım öne yığılıyor içinizdeki oysa niagara çok yakından dökülür aynalarda doru bir mağara büyütmeli şimdi düşsel bir kanun olarak algılanmalı kelimeler latince bir sevgiyle bir linç olarak inmeli düşlerine oysa bölünür insan ağladığında hüznüm taş olur, elimden kayan ağusu şimdi şiir düşer içlenen kuyuya beton güller bırak benim için ortalığa uzun meydanlar kirli bir göğe çıkacak her zaman düşün: bebeksi bir algıyla kucaklayacağım maddeyi her sey insan olacak, olmayanı kuşandığı yerde, -derin- sayıkla kuşların kanatlarıonı her zaman yenil!