ateşin sönmüş ruhu suyun yakan teni bu bir lezzet mi? ve her hain güne bir gül laneti yaşamak için ölü toprağa inat soluyorum göğsümden sızan karanlığın kendine durmuş hali... başlangıçlara duvar olmuş sonlara siyah alevler içinde kaybolmaya dönüyorum!" Berna Olgaç, ülkemizde kadın olmanın, toplumumuzun kadına acıtıcı bakışının ağrılarını da, aşkın sevinçle hüzün arasındaki ince çizgisini de yakalamış kendine özgü bir sesle yakalamış bence... Şiirlerinin hem çağdaş bir yapı taşımasına hem de anlaşılır / sezilir olmasına da dikkat etmiş. Şennur Sezer, Evrensel Şiiri kavramış bir şair var karşımızda. Şiirini hayattan süzmesini, almasını da biliyor. Gültekin Emre, Akata l p a Zamana giden yolda geceler ayrı bir önem kazanır. Kurşuni ve siyah, giderek çökerler yaşamın üzerine. Geçen ömrü geriye sarmak istesek de... Başaramayız. Şair gündüz yerine geceyi doğurur, kendi doğduktan sonra. Hülya Deniz Ünal, Cumhuriyet Kitap Aşkı gökyüzünde deli bir şimşek çakmasına benzeten Olgaç, sözcüklerin zamanla eskiyip hayata boyun eğişinin altını çiziyor. Bâki Asiltürk, Milliyet Sanat