Ömrünün büyük bir kısmını hapishaneler ve akıl hastanelerinde geçiren, yazdıkları ve efsaneleşen yaşamıyla sadece “sadizm” kavramına ismini vermekle kalmayıp, kendisinden sonraki edebiyatı ve felsefeyi de derinden etkileyecek tartışmaların önünü açan Marquis de Sade’ın bütün hikâyeleri, “Oğlak Klasikleri”nde iki cilt olarak, Yaşar İlksavaş’ın çevirisiyle yer alıyor.   Marquis de Sade’ın “Bütün Hikâyeleri”nin ilk cildi İkinize de Yer Var, cüretkârlığı ve güçlü mizahıyla, Decameron  tadında keyifli olduğu kadar, sarsıcı bir okuma deneyimi sunuyor.   “Kendisinden söz etme fırsatı bulacağımız Matmazel de Villeblanche ‘doğadaki sapmalar arasında o yarı filozofları, hiçbir şey anlamaksızın her şeyi incelemeye, çözümlemeye çalışan o yarı filozofları en fazla düşündüren, onlara en garip gelen, belli yapıda ya belli yaradılıştaki kadınların kendi cinsiyetlerindeki insanlara karşı duydukları o tuhaf istektir’ diyordu. (…) ‘Sappho’nun çok öncesinde ve sonrasında bize bu tür fantezileri, bu tür tercihleri olan kadınları sunmamış ne tek bir ülke, ne de tek bir kent vardır evrende.’ (…) İster öğüt, ister eğitim, ister organın niteliği ya da kanın kaynaması (Madras’ta doğmuştu) ya da doğanın dürtüsü deyin, Matmazel de Villeblanche erkeklerden nefret ediyordu. İffetli kulaklar safoculuk sözünden ne anlıyorsa kendini tümüyle ona kaptırmış, hazzı yalnızca kendi cinsiyetindeki insanlarda buluyor, Aşk’tan duyduğu nefreti Venüs’ün tanrıçalarında gideriyordu. (…) Çılgınlıkların en büyüğü doğanın bize verdiği eğilimlerden dolayı yüzümüzün kızarmasıdır’ diyordu. ‘Tuhaf zevkleri olan bir insanla alay etmek, en az tek gözlü ya da topal doğmuş bir insanla alay etmek kadar barbarcadır ve bu aptallara mantıklı ilkeleri anlatmaya kalkışmak da yıldızların akışını durdurmaya çalışmaktan pek farklı değildir.”