Gülnihal: Sevdiğin beyin başı için sus! bey’in bu kadar gururuna dokunacağını bilemedim. Nişanı ben sana kabul ettirdim, onun da senin de telef olmanıza ben sebep olacağım. Düşündükçe vücudumun her zerresi bir kıvılcım kesiliyor. Biraz bana fırsat ver, biraz aklım başıma gelsin. Ben vallahi Bey’ini o köpeğe yedirmem. Şimdi giderim vururum. Zehirlerim. Konağı yakarım. ne yaparsam yaparım. Yarın inşallah sizi kurtarırım... Gel! Rıdvan kapıyı çalıyor. Çabuk ol, bizi burada görürlerse Bey’i beş dakika yaşatmazlar. (Yüzüğü yerden alarak) Aman yüzüğü al. Az kaldı bir iz bırakacaktık ki...
(Arka Kapak)