’’Benim adım Meyaser’’ dedi. Tanımlayamadığım, içimi kaynatan bir sıcaklık avucuma akıyor, birikiyor, derimden içime akıyordu sanki. Ellerimi çekmek istedim. Çekemedim. Dudakları kıpırdadı. ’’Beni kitaplarda, aşkın dağlarında ve ölüm anında bulabilirsin’’ dedi.
Onca duyarlılıktan sonra elde yalnızlık kalınca dünya ile konuşmanın vaktidir...
Yavuz Ekinci’nin usul ve acı dolu bir sesle konuşması sizi kalbinizden yakalayacak.
(Arka Kapak)