Yazarın özgün senaryosu.Ve tamamlanmamış bir roman başlangıcı...Yıllar sonra...
(Arka Kapak)
Dağınık Yatak’ın birkaç kaynağı var: İlki, yazarlığımın vazgeçilmez kaynağı olan hayat. Yaşadıklarım, tanıklıklarım, gözlemlerimle biriktirdiğim hayat. Çevresinde sürekli gezindiğim temel izleklerimi taşıyan yüzüyle bana kendini gösteren hayat... Aşk ve ihanet, seks ve intikam, seçmek ve seçilmek üzerine söylenebilecek sözlerimin alanı... Sonra gördüklerim, bildiklerim, duyduklarım ve okuduklarımdan yaptığım yazılı hayat. Sonrası, yüzlerce yıl surete ve söylentilere âşık olmuş toplumsal bir gelenekte, “Dünya Güzeli Züleyha“ suretinde cisimleşen “geleneksel ikon“a günümüzde geçen bir hikâye çerçevesinde bir karşılık arayışı belki... “Benli Meryem“ gibi bir karakteri yazarken, 1980’li yılların Müjde Ar’ının Türk Sineması’ndaki ikonografik değerinin buna uygun düştüğü kanısındaydım. Hem bir biçimde Yeşilçam Sineması’nın izini sürmek, hem biraz “Venedik’te Ölüm“, biraz Tennessee Williams dünyası, dışavurumcu yanıyla Fassbinder’yen bir yaklaşımla, melodramın temel malzemesine belli bir uzak açıdan, mesafeli bir yaklaşım öneren ve melodramı, “melodram-aşırı“ ögelerle kullanan bir tür karşı-melodram yazmak istiyordum. Kimi temel motifleriyle Yeşilçam geleneğini yeni bir düzlemde sarmal olarak sürdürürken, klasik Amerikan draması’nın temel değerlerini de kullanan, ama bütün bunlardan başka bir dil ve bağlam kurmayı amaçlayan, kendi kişisel izleklerimin yer aldığı bir “dramatik yapı“ inşası derdindeydim. Bütün bunları ne kadar başarabildiğim ayrı bir konu, çünkü böyle bir girişim, kâğıt üzerindeki inşa kadar, peliküle aktarma başarısıyla da doğrudan ilgilidir; dahası bu kadar kişisel bir “optik“in, bir başka göz tarafından peliküle aktarılması, uygulamada her zaman ciddi sorunlar yaratır; belki de en doğrusu, kendimin filme çekmesiydi. (...)
(Tanıtım Yazısından)